Наша вуліца каруселіцца,
плошча круглая – кола мар!
Сёньня вечарам тут паселіцца
Можа, Удовін сын, мо вядзьмар.
Я ж прыкрыюся хустай з кужалю,
пасаджу за стол месяц май,
калі Ўдовін сын, будзе суджаным,
калі іншы хто – не чапай.
А ў акно маё вецер ломіцца, –
сябра верны сьцюдзёных зім,
і крычыць палахлівая горліца:
– Удовін сын! Васіліса пры ім!
|
|
