Jakaja sprava da pary
zamhlonych šybak na daśviećci,
dzie zvonkim śmiecham łaščyć viećcie
Maleńki prync Ekziupiery?!
Jakaja sprava mnie da Vas?!
Nie pazavu, nie paškaduju!
Jašče chviłina i... ŭratuju
dušu svaju ŭ katory raz.
Mnie poruč z Vami nie iści,
bo nie ŭžyvajecca z pakłonam
kachańnie, što lahło praklonam
na vyśmiahłym maim žyćci.
Sam-nasam z bolem i biadoj –
štukarstva chitraha vysnova,
nie napišu Vam bolš ni słova,
idzicie ŭpeŭnienaj chadoj.
Nijak, ni zbłizu, ni zdala,
Vaš hołas bolš ja nie ŭsprymaju
i pozirkam nie abdymaju,
i nie płyvie z-pad noh ziamla.
Adno: na Vašy ŭsie hady
maładzikovaju karonaj
u serca, niby płač stazvona,
kidaju pamiać nazaŭždy.
|
|
