Prytušyć doždž ahieńčyk pačućcia,
u niebie žoraŭ krykam adzaviecca,
a ja spytaju, – jak tabie žyviecca,
ci vyčakaŭ ty dolu ad žyćcia?
Kałyša viecier hety cichi sad,
pasłuchaj tolki, muzyka jakaja,
ja nie jaje, kachany moj, čakała,
ja dumała, ty vierniešsia nazad.
Kałi ž adnojčy źjavišsia siudy,
što adšukaješ tut, siarod łistoty,
dy nie šukaj ciapła majoj piaščoty
tam, dzie žałoby vosieńskaj ślady.
|
|
