|
Barynia-sudarynia
|
|
Dyjaloh z narodnaha
|
– Barynia-sudarynia, što hladziš tryvožna,
čamu chodziš, barynia, aściarožna?
– Maja sukienačka dakładna skrojena,
lubomu strečnamu tolki mirhni!
Ale jakim pitvom duša napojena,
čamu haryć jana, niby ŭ ahni?!
Išła łužkami ja, išła ja siołami,
dy tolki vypaŭ mnie toj šlach manoj,
lepš i nia bačyła b jaho, viasiołaha,
bo jon z druhoj stajaŭ, a nie ca mnoj!
– Barynia-sudarynia, dzie znajści parady?
Padkazać by, barynia, ja tabie i rada...
Tolki ž vočy žuracca i maje tuhoju,
moj taksama stajaŭ nie sa mnoj –
z druhoju!
– Što ž rabić nam, miłaja, viečar nabiahaje..
Vuń jakoj ščaśłivaju zorka vyhladaje!
Choć vaźmi dy ź pieršym ža strečnym
pavitajsia?.
– Och, sudarynia-barynia, nie pytajsia.
|
|
