U ciabie, luby moj, – karabiel,
u mianie – tolki łodačka.
U tvajoj kišeni – rubiel,
u majoj – kapieječka-płotačka.
Ty ŭźnimaješ vietrazi i płyvieš,
ja ž na bierazie, razam z łodačkaj,
ty z rublom svaim tak žyvieš,
što až horka mnie z majoj płotačkaj.
Ty na pałubie – karalom,
ja na bierazie – karalevaju,
nie z taboj staju, a ź viasłom,
ŭsia pramokłaja pad zalevaju.
Žnivień kužal tče, załaty suvoj
dy viasielnuju nam ihraje...
I tamu ciažej dumać nam z taboj,
što viasielle my nie zhulajem.
Bo ŭ ciabie, luby moj, – karabiel,
u mianie – tolki łodačka,
u tvajoj kišeni – rubiel,
u majoj – kapieječka-płotačka.
|
|
