Ах, не трывожце, сэрцу так балюча!
Ах, не прыходзьце прывідам у сны!
Я пабягу дарогаю гаючай
бяз Вас у далеч бэзавай вясны.
Я пабягу, шукаючы прытулак
нязьдзейсьненым жаданьням у гai,
ад мітусьні, ад звону шумных вулак,
туды, дзе ноч калышуць салаўі.
Калі ж узыдзе поўня караваем, –
пазбавіць сэрца смутку i нуды!
У ім пакіне зорка палявая
свайго сьвятла гарачыя сьляды.
Ласкава буду зваць яе сястрыцай,
ў начное неба кіньце свой пагляд...
Магчыма, зорка весьняя іскрыцца,
а можа, я плыву за далягляд!
|
|
