Ja lepiej muzycy pavieru,
vierš pra rasstańnie napišu
i nieznajomamu davieru
svaju miaciežnuju dušu.
Ziaziulaj šeraj zakuvaju,
źbiahu ŭ drymučy les husty
i tam uhołas zaśpiavaju
ab tym, jak mocna lubiš ty!
Ja lepiej vietraziem zabjusia,
małankaj nieba raśsiaku,
rakoj šyrokaj razaljusia,
viasiołym zierniem pa taku.
Ja navat, luby, nie zapłaču,
łista tabie nie adašlu...
Luboŭ maja tak mała značyć,
suproć taho, jak ja lublu.
|
|
