Паэты п’юць бязь меры, без выходных,
па-чорнаму, заўжды, як мае быць.
З бутэлек модных і простанародных
пілі і п’юць, як нашы могуць піць.
Паэты п’юць, і гэта нам ня дзіва.
Паэты моцна п’юць, і п’юць даўно.
Цячэ гарэлка. Плёхаецца піва.
Ліецца бел-чырвона-белае віно.
Паэты п’юць да поўнага зьняменьня,
сыходзяць у глухую чарнату,
правальваюцца ў д’яблаву пустэльню,
каб засьпяваць і зьнішчыць пустату.
16.III.2004
|
|
