Так-так, асіна не народзіць апельсіны. Зьнясіліцца, паломіцца, загіне, а не народзіць нам з табою апельсіны дрыготкалістая і горкая асіна. Хай Бог пашле дачку нам, а ня сына. Яе палюбім і паверым у яе, бо мы – жывыя, і мы ўсе – свае. Але ж асіна не народзіць апельсіны... I што з таго? Нашто перажываць? Нашто душу сваю на долькі рваць? Ну не растуць на крохкае асіне салодкія, як сонца, апельсіны! Перажываем, мучымся, гаруем, маркоцімся, нудзімся і сумуем, калі глядзім, як бедная асіна спрабуе нарадзіць нам апельсіны.
11.VI.2006
|
|