Жыцьцё пражыў, а сьледу не пакінуў,
пайшоў, сышоў, нібыта й не было...
Ні дома з дрэвам, ні дачкі, ні сына
не засталося. Чыста ўсё сплыло...
Нібыта быў разумны і трывушчы,
нібыта жыў, нібыта працаваў...
Але ня шкодзіў, чарапы ня трушчыў –
дзяцей ня біў, людзей не забіваў...
За гэта добрым словам і згадаюць,
успомняць без праклёнаў і кляцьбы.
А не захочуць, хай не ўспамінаюць...
Такі наш сьвет нікчэмны і слабы.
19.I.2007
|
|
