Дажыць ты зможаш толькі да вясны,
і больш нічога, сапраўды, нічога...
Нядоўгая, на жаль, твая дарога.
Кароткая, як ранішнія сны.
Хацеў бы да наступнае вясны
спазнаць паболей слодычы і болю.
Хацеў бы шмат свабоды, прагі, волі...
Ды час прыйшоў табе нярадасны.
Бэз пад дажджамі будзе красаваць
і рассыпаць карункавую квецень,
вясна-красна буяцьме па ўсім сьвеце,
а ты заснеш і будзеш мёртва спаць.
27.V.2007
|
|
