460 Exegi monument (um)...
Я помнік ладжу ў кшталце манускрыпту. Ня зьнішчыць сьцежкі да яго дзірван! Я фін паміж пяскоў зямлі Эгіпту, паміж калмыкаў – горды ўнук славян! Няхай паўзуць па Беларусі чуткі, што помнік маю, як і маю мець: ня чэлес, пругкі і зусім ня гнуткі (зь ім побач Аляксандраў слуп – малюткі!), ня біцэпсы трывалыя, як медзь, ня кудзеры, ня вочы і ня персі – штось іншае дае натхненьню рух! Не! Толькі дух мяне трымае ўверсе, магутны дух, непераможны дух! Пакуль жывем пад месяцам і сонцам, я ўсім вам буду ксёндз, імам, равін (ці, можа, рабін?) – усё адно ўлюбёнцам! Мяне ўсялякі існы тут ліцьвін пазнае й будзе шанаваць: вяліка- й малаліцьвін, белаліцьвін і дзікі габрэй, балотаў сябра – паляшук, і сябра бульбы – калярадзкі жук, мае сябры – ад Каўнасу да Коўны, ад Брэсту аж да Берасьця – жанкі! Шчэ маем ім на станікі бавоўны, шчэ маем валасоў на парыкі! Бікіні ўлетку, а ўзіму пальчаткі, ім будзе ўсё – ядваб і аксаміт! Дык слухайце, таварышы нашчадкі: я ўжо не чалавек – сучасны міт! Ніхто з палякаў, маскалёў, туземцаў майго імя ніколі не кране. Мяне чакае ўдзячнасьць спадкаемцаў, вас – вечныя ўспаміны пра мяне!
|
|