РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Андрэй Хадановіч
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Варыяцыі на тэму Тэадора Крамэра
І
Хто зноўку грукае ўначы
у дом наш пры мяжы?
Калі злачынец, прасачы
й памежніку скажы,
каб ён забіў яго найперш,
пасьля зарыў у дол!
Мы створым пахавальны верш
пра човен і абол.
Ты пабяжыш па самагон,
я пляшку прыцягну –
і ворага аплачам скон,
схаванага ў труну.
Ён жыў дарэмна на зямлі,
бо, пэўна, быў паніч…
Ты мне, Сымоне, шчэ налі
ды сябрукоў пакліч!..
ІІ
Калі ж пагрукаў прадстаўнік
працоўнай грамады,
усякі жах адразу ж зьнік –
прасі яго сюды!
Хай сядзе з намі за сталом
на зайздрасьць панічу.
Я не заб’ю яго кайлом
і нат не атручу.
Зьямо цыбулю і часнык,
пасьля кумпяк зьямо.
Бяры хутчэй, Сымоне, смык,
а мы ў адно прыймо
гарэлку выжлукцім маю
й зацягнем гучны сьпеў.
А не – кілбаскі пакраю,
21
каб хоць канапку зьеў!..
ІІІ
Хто звонку ягліцца яшчэ
на ежу задарма?
Хай дурань хлеб яму пячэ,
мяне ж цяпер няма.
Я выправіўся на Парнас
па вершыкі свае;
а гэты подзеўбень да нас
у дзьверы б’е і б’е…
Пайшоў адсюль куды далей!..
– Стук-стук, я па цябе!
Зьбірайся, хлопча, я Фіндлей,
службовец з КДБ!
– Сымоне, покуль хатулёк
зь бялізнай мне зьбярэш;
а ты, маёр, відаць, здалёк:
вось бульба й селядцовы лёк –
сядай да нас, пад’еж!
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.