Raźlatajucca ptuški, nie čakajučy vieraśnia
Nu, kudy ž vy, kryłatyja?
Pačałisia pahodnyja dni,
nad uźmiežžam lasnym,
nad palanami śpiełaha vierasu
paśla dzionnaje śpioki
razharajucca ŭ niebie ahni.
Mnie siahońnia samotna,
choć dazvolena z vami sarvacca
i ciapła nie dla cieła,
dla dušy nie staje...
Dy niama kudy bolš,
akrom hetych lasoŭ, mnie viartacca
i tamu nie raźviazvaju kryły svaje.
I tamu ŭsio błižej da ziamłi,
da palan vierasovych,
dzie tuman adabjecca
abłokami ŭ sinich vačach,
dzie nad kožnaj travinkaju
płačuć biazdomnyja sovy,
płačuć sovy,
chavajučy horkija ŭschłipy ŭ karčach
Zaharčyła...
Usio-tki biarecca na vosień,
nie pa-letniamu kołka
kładziecca pad nohi kupjo,
raźlatajucca ptuški, –
mahčyma, mnie tolki zdałosia, –
mo daremna tryvožna
zabiłasia serca maje?!
Paabapał biarozy stajać biezadkazna,
sałaŭiny biareźnik
šturmujuć hurtom krumkačy,
raźlatajucca śpieŭnyja...
chto kudy... biezbajazna,
zastajusia, kab hniozdy dla ix źbierahčy.
|
|
