|
З М. Канапніцкай
|
|
Тры дарогі
|
Ідуць тры сьцежкі з хаты
На долю і нядолю:
Ідзе адна, дзе пану
Людцы пахаюць поле;
На лева ад хаціны
Ідзе ў карчму другая,
А трэйцяя – к магілкам,
Дзе брат наш спачывае…
Ад цяжкай працы, поту
Адна расіцай сьвеціць;
Хто па другой праходзе,
– З бацькоў сьмяюцца дзеці;
Палын расьце на трэйцяй,
I наспы выжай, ніжай,
I плача там бярозка,
I крыж стаіць на крыжу…
Па сьцежках гэтых ходзяць
У лапцях нашы людзі.
Гэй! хто ім сьцежку ўскажа,
Што весьці к шчасьцю будзе?..
|
|
