|
З М. Канапніцкай
|
|
Тры пары дня
|
Прыйдзе сьвітаньне да маей хаткі
I разбуджаць мяне стане:
«Гэй! бяры коску; глянь! там на ўсходзе
Сонейка скора прагляне».
Дзе ты, сярмяга? Пот яшчэ значан:
Ночкай ня высах Пятровай.
Дзе мая коска? дзе баяўніца:
Час нам на луг за дуброву.
Прыйдзе палудня да маей хаткі,
Ка мне падсядзе на лаву,
I так глядзіць там, як мае дзеткі
Жывяцца поснаю стравай.
I лусту хлеба чорнага ломе,
Рукі чагосьці трасуцца,
А што кусочак возьме, адкусе –
Сьлёзы цурком паліюцца.
А прыйдзе ночка да маей хаткі,
Стане ў куток, падапрэцца
I, ў думах-думках, стоячы гэтак,
Песьняй глухой адазьвецца.
А ў грудзях сэрца птушкай заскача,
Хадыром хатка заходзе,
Як ноч аб долі цяжкай мужычай
Нудна галосе, заводзе.
|
|
