I łistocie apałaj niaŭležna,
z nočy prosicca ŭ raściarob,
jak spakojna, jak niezaležna
jon całuje nia ŭ huby – u łob!
I nia vieryć nivodnamu słovu,
z aniamiełaju chodzić dušoj,
byccam tut adniałi ŭ jaho movu
i nijak nie navučać čužoj.
I ŭ mianie dastatkova pahardy,
nie chilu pierad im hałavy,
u jaho ja i słova nia varta,
a nia znaje, što mnoju žyvy.
|
|
