Pasiadzim, moj daŭni druža,
chaj syhraje nam ražok,
pad jaki čužoha muža
nie biaruć na łancužok.
Ja na dośvitku zamhlonym
syplu prosa hałubam,
mnoj na ščaście błasłaviony,
dobraj dołi zyču vam!
Biez majoj žurby-spahady,
peŭna ž, chodzicca lahčej!
Vy, zdajecca, navat rady
chaładku maich vačej.
Što ž za dziŭnaje pytańnie:
u kanopłi z kim chadžu?..
Ja paśla... pry raźvitańni
vam u pociemkach skažu!
|
|
