Adšumieła jaźminnaja kipień,
adaśpieła pakoša ŭ sadach,
dyk navošta ihraje mnie łipień
u hustych šapatkich čaratach?!
I pahladu ad hukaŭ murožna,
i ŭ rukach maich čujecca chmiel,
i viadzie mianie noč aściarožna
za tumannuju zołkuju biel.
Moža, serca paciešu ŭ pryhodzie,
čaradziejnuju vymnu travu,
maładyja hady adychodziać,
dyk navošta ja ź pieśni žyvu?!
Prad saboj paziraju ździŭlona,
dzie niaščaście i ščaście – ŭ raskos!
A z-pad noh vybiahaje zialony,
jak niaŭłoŭnaja dola, pakos.
Dyk čamu ž ja z advahaj načnicy
razam ź łipieniem mleju ŭ łuhach?!
Mnie nia treba nijakaj sinicy,
pakul čujecca chmiel u rukach.
|
|
