Адгукнуўся смуткам шолах сакавітых летніх траў, у душы гуляе сполах абяцаных мне забаў. Не гляджу цяпер з тугою, як бывала, ў цёмны кут, падзяліла лёс з другою, падзялю i боль пакут. Не паверу, што шчасьлівы ты ў агні яе начэй, зноў сустрэўшы палахлівы позірк сьцішаных вачэй.
|
|