Maje viasiołyja siabroŭki,
biarozy ŭ kropielkach daždžyn,
raskałychałi noč sałoŭki,
i asabłiva ź ix adzin.
Jon ź pieraboram, jon źnianacku,
jak nie dabudzicca kaho,
pra sałaŭja raskazvaŭ baćka,
dyk heta, peŭna, pra jaho!
Jon, nie škadujučy, zahubić,
jon les da chrustu skałanie,
toj samy les, što baćka lubić,
da bolu lubić, jak mianie.
Płyvie nizinaju bałotny
tuman ciahučy, by smała,
toj sałaviej, jak ja, zalotny,
i bieź siami, i biez žytła.
Zdaŭna, pryvučany da vołi,
hniazda svajho nie ścieraže,
jon siońnia tut, a zaŭtra ŭ połi,
u travy poščak upraže.
Nie abminie pahorak koŭzki,
pyłok z tryputnika strasie,
i da tanklavaje biarozki
płač adzinoty pryniasie.
|
|
