Дзень настае, Вецер з дрэў Сон лістоў атрасае. Гаснуць адна за другой, Ападаючы, зоркі. Там, дзе дарога Губляецца за небакраем, – Дзіўнае дзіва! – Жар-птушка Сьпявае на ўзгорку. Ціха крадуся. Мо ўдасца Пяро залатое Мне раздабыць, Каб усе казкі яваю сталі. Вось ужо блізка, Здаецца, дастану рукою. Ды раптам ня птушка, А сонца з-пад рук Узьлятае.
1979
|
|