Як хутка дні і ночы У беззваротны вырай Кудысьці адлятаюць! А ты марудзіш недзе I да мяне ня едзеш. Вось і зязюлі ў лесе Даўно адкукавалі. Сяўцы сяўбу закончылі. Праводжу журавоў. Сядзіць адна варона Чарнявая на плоце, Якую без прычыны Мы часта крыўдзім, ганім, Хаця яна, прызнацца,– Адна зь вярнейшых птушак: Заўсёды разам з намі Вяснуе і зімуе, То цешыць, то маркоціць, Але я сёньня толькі Змог ацаніць і ўзважыць Спагаду гэтай птушкі, Што пад дажджом асеньнім Чакаць дапамагае Цябе.
1979
|
|