Шмат пісалі паэты і я
Пра салістаў
Нашых сцэн, нашых ніў,
Пералескаў цяністых.
А ніхто – у тым ліку і я,
Хоць пара б –
Не стварыў нейкай оды
Пра пількаўскіх жаб.
А яны ж пець умелі
I такія рулады
Выціналі ў вясельных
Сваіх серэнадах,
Што ня ўседзіш у хаце,
Iх паслухаць выходзіш
На начное раззор’е,
На рачное разводзьдзе.
Нават бусел ня раз
Забываў пра сьняданьне,
Крылы ўзьняўшы, застыўшы,
Іх слухаў крактаньне,
Перакумкаваньне,
Туркатаньне і рогат
На грымучых рачных
Перакатах, парогах.
Як шкада, што, калі
Плёсы ў нас асушалі,
Самадзейнасьці гэтай
Мы не запісалі!
I што для веснавых
Там канцэртаў парадаў
Не пакінулі хоць
Невялічкай эстрады
З зыбунамі, рачулкай,
Густой асакою,
З дыванамі імхоў,
Разатканых лазою!
1979
|
|
