U maich siabroŭ bałharskich,
Chlebasolnych i nadziejnych,
Piŭ ja ź ich krynic chisarskich,
Lekavych i cudadziejnych.
Ad adnoj žyvoj krynicy
Zmoh uniać bol apastyły,
Ad druhoj – tuhi pazbycca,
A ad trejciaj, što bruiła
Z serc maich siabroŭ zyčłivych,
Ź ichnich čarak najščyrejšych, –
Staŭ iznoŭku ja ščaśłivy,
Na šmat hod pamaładzieŭšy,
Bahaciejšy na šmat zvonkich
Bratnich piesień, rek, dałinaŭ,
Vadaspadaŭ, sosien zvonkich,
Niezabyŭnych uspaminaŭ.
1979
|
|
