Дрэмле магільнік забыты Ў зацішшы хваін. Помнікі ўсе тут пасьпелі Даўно пастарэць, Мохам, травою пакрыцца. I толькі адзін Бронзавы лучнік, прыкленчыўшы, Цэліцца ў сьмерць, Што, крадучыся, блукае I ўдзень, і ўначы. Чуеш, ізноў яе крокі? Гэй, лучнік, сачы!
