Нашто цябе наведаў, поле,
Перааранае вайною,
Дзе сьвечкамі гараць таполі
Пад узьлятаючай зарою.
Арлуе цішыня арламі
На сотню кілямэтраў з гакам.
I толькі чуць над курганамі:
Зьвіняць званы чырвоных макаў,
Зьвіняць званы нязгасных зьнічаў,
Нібыта ўсё яшчэ тут людзі
Кагосьці клічуць –
не даклічуць,
Кагосьці будзяць –
не разбудзяць.
1980
|
|
