Зашторылі акно,
Каб так ня грэла сонца,
Прычынілі дзьверы,
Каб ня веяў вецер,
Прагналі з плота
Раскукарэканага пеўня,
Каб не разбудзіў малога.
I раптам схамянуліся:
А ці варта так ад усяго
Адгароджвацца чалавеку?
Пайду
I папрашу прабачэньня
У сонца, у ветра,
У пеўня.
1980
|
|
