|
Čamu ŭ nas uschodzić raniej sonca
|
Tolki chatu my dla ptušak
Na saśnie prymacavałi,
Jak adrazu navasioły
Da jaje paprylatałi.
I ŭźniałi hamonku-sprečku,
Kamu pieršamu siałicca:
Ci špaku, sivavaroncy,
Ci mo vierabju, sinicy.
Špak kryčyć, što dla jaho tut
Ludzi zbudavałi chatu,
Bo jon pieršy, jak viadoma,
Ŭ ich araty-pamahaty.
Jamu horača piarečyć
Vierabiej ź sivavaronkaj,
Ažno recha razdajecca
Za akołicaju zvonka.
Tut batałii i sprečki
Razharełisia takija,
Što prybiehłi z usioj vioski
I staryja i małyja.
Ledźvie ptušak pamiryłi,
Kožnaj ź ich paabiacaŭšy
Zbudavać pa dobraj chacie
U sadach, prysadach našych.
I ciapier viasnoj zaŭsiody
Chaty ptuškam my budujem
I ad rańnia da źmiarkańnia
Ich viasioły homan čujem.
Znać, tamu, kab ich pasłuchać,
Sonca ŭ nas raniej uschodzić
I paźniej, dzie b ni było tam,
Za drymotny les zachodzić.
1982
|
|
