Сяло наша далёка ад мора,
Пра якое тут толькі і чулі
Ад птушак,
Калі тыя вярталіся з выраю,
Ад хмар,
Якія там набракалі дажджамі,
Ад бадзяг,
Што блукалі ў пагоні за шчасьцем.
Таму сам дзіўлюся:
Чаму сяло гэта
Мне портам здаецца.
Можа, таму,
Што адгэтуль калісьці
Па весьніх патоках і лужах
Адплылі мае папяровыя караблі
Пад ветразямі
Маіх мар і надзей.
1982
|
|
