Z usich žezłaŭ,
Ni carskaje žazło,
Jakim karałi i miłavałi,
Ni žazło
Praroka Majsieja,
Jakim vadu adkryŭ jon u pustyni,
Ni žazło tamburmažora,
Pa znaku jakoha hrymiać parady, –
Mnie najbolš padabajecca
Žazło našaha viaskovaha
Pastyra Daniły,
Jaki i mnie nia raz jaho ŭručaŭ.
Kałi padymieš
Heta žazło –
Uschodzie sonca,
Kałi apuściš – viečareje
I pachnie
Duchmianaj žvačkaj,
Syradojem,
Cišynioj.
1982
|
|
