Kałiści modna było žyć
Nie ŭ svajoj sučasnaści,
A ŭ utapičnaj
I dalokaj budučyni.
Adnojčy, spakusiŭšysia,
I ja ŭ jaje byŭ zahlanuŭ.
Ale, nia ŭbačyŭšy na niebie
Znajomych hałuboŭ,
A na ekranach –
Papularnych kinazorak,
I na vułicach –
Svaich tramvajaŭ,
Nie znajšoŭšy ŭ kijoskach
Sučasnych mnohich klasykaŭ
I łaŭreataŭ,
I nie adčuŭšy pryvyčnaha
Ŭ vadzie i chlebie smaku, –
Zaniepakojeny,
Pačaŭ abzvańvać siabroŭ
I rad byŭ, što zastaŭ jašče
Ich doma.
1982
|
|
