|
Pamiaci Andreja Makajonka
|
Pazvaniŭ.
Maŭčyć telefon.
Staŭ pytacca ŭ susiedziaŭ.
Nia bačyłi.
Zahrukaŭ u dźviery.
Tolki pios adkazaŭ
Vyćciom asiraciełym.
«Byvaj, druža!»
O, kab hetyja słovy
Dy možna było pierakreśłić
Słovami: «Dobry dzień!»
«Da sustrečy!»
Ty byŭ jak i ŭsie my:
Z kryvi i kaściej,
Z chleba i sołi,
Z bołi i radaści,
Z lubvi i nadziei.
Moža, tolki jašče
Było bolš u ciabie
Toj advahi, jakaja
Pieršaha padymała ŭ ataku
I na Kierčanskaj pierapravie,
I pry sustrečy ź niapraŭdaj,
Chłuśnioj, fanfaronstvam.
I tamu
Ty pad sercam nasiŭ
Skrytych ad daktaroŭ
I siabroŭ
Šmat varožych askołkaŭ.
I hety raz
Śmierć išła, moža,
Zusim za kim inšym,
Ale, streŭšy jaje,
Ty nia moh sastupić joj
Z darohi.
Horki popieł pramoŭ
Uhryzajecca ŭ vočy.
Škada tolki,
Što ŭsio, što havorym,
Čamuści havorym
Zaŭždy sa spaźnieńniem.
Kolki viankoŭ!
Byccam možna
Prykryć imi
Ranu ziamłi,
Što ciabie ŭzhadavała.
1982
|
|
