Мы – людзі мірныя.
Калі бяз камня за пазухай
Да нас хто завітае,
Страчаем з хлебам-сольлю,
Гатовы абдарыць усім,
Што даспадобы госьцю,
Усім, апроч зямлі.
Бо ў ёй
Сьпяць нашы продкі,
На ёй мы ўсе ўзрасьлі,
Зь яе бяруць пачатак
Рэкі нашых песень...
Мы – людзі мірныя.
Але, хто прыйдзе на зямлю
На гэту з каменем,
Тут каменем і застаецца.
О, колькі іх
Чарнее на палях!
1983
|
|
