Помню, колісь
Варажыць умелі
Па сумётах,
Па дзяжы з расчынай,
Па жытнёвых спарышах і хмелю,
Па гаручай смаляной лучыне.
А цяпер забылі і ня знаем:
Чым парадуе нас май ці студзень,
Да каго вясельле завітае,
I які ў сям’і прыбытак будзе,
I які засыпем скарб у клеці,
I нат колькі жыць каму на сьвеце.
1983
|
|
