Не карай мяне, лёс, глухатой, Той, што перашкаджае пачуць, Як сьвітальнай вясновай парой Журавы на радзіму лятуць. Як хто кліча мяне памагчы Або грукае ў дзьверы мае, Як самотны хто плача ўначы Ці ў застольлі сяброўскім пяе. Як шумяць-каласяцца жыты, Як зьвініць зарапад над зямлёй. Шапацяць і дажджы, і лісты – Не карай мяне, лёс, глухатой!
1985
|
|