Ня раз дамаўляліся
Мядзьведзь, барсук і вожык
Паглядзець на зімы прыход.
Бо чулі,
Які прыгожы
На рэках лёд,
На палях – сьнег,
На дрэвах – іней.
Ды, як на грэх,
Схаваўшыся ад восеньскай стыні
У цёплыя логвішчы-норы,
Пад лістападаўскі перазвон
Зораў,
Кожны раз ачмурыць
Непрабудны іх сон,
I ніяк не ўдаецца
Зь зімою сустрэцца.
I таму
Нат ня верыцца ім у зіму,
Пра якую
Расказваюць небыліцы
Вароны і зайцы,
Ваўкі і лісіцы.
1985
|
|
