Калі нічога не адбываецца,
тады на душы сум адбіваецца,
тады нічога не прамаўляецца,
i не сьвітае, i не зьмяркаецца.
Калі нічога з намі ня робіцца,
тады пачынаем мы хутка горбіцца,
тады нам даводзіцца целам пакутваць
i спадцішка дух свой прыпутваць.
Калі нічога ні з кім не здараецца,
тады ніхто нi ў чым i не каецца,
тады імкліва сваё забываецца
і ўжо ніхто нi з кім не вітаецца.
Калі нічога, што ў неба іскрамі,
калі ў вачах тваіх згаслі бліскаўкі,
калі не агонь ты, а толькі прысачак,
тады і ў мяне ня словы, а рысачкі.
Ах, што ж гэта больш нічога ня робіцца:
дабро ад зла нікім не бароніцца?
Ня йдуць да нас ні вогнепаклоньніца,
ні хітры француз, ні татарская коньніца?
Hiчora з намі не адбываецца —
xібa што жонка на кухні лаецца,
хіба што на трох мы паспелі затарыцца,
а перад тым у лазні папарыцца.
Нічога з намі не адбываецца?
Жывецца нам ціха i не паміраецца?
Ня веру! Павінна адбыцца штосьці,
як быццам у сэрца жалезныя восьці!
|
|
