Нe “народны”, а толькі родны,
не “заслужаны”, а слуга,
я пішу пра род мой нязводны,
што вядзе адлік ад плуга.
Бачу ўсё: як улазяць у скуру,
як аж плішчуцца вон з яе,
з польскім áкцэнтам кажучы — курвы,
а па-нашаму — бледаўе.
Што ж вы, сукі, на целе Краю
выкабельваеце кубло?
У спадзеве, што вашу зграю
абароняць сіла й бабло?
Не, шасьцёркі пятай калоны,
сыты сьмех ваш — то п’яны сон.
На пахмельле ж прасіць палону
цугам пойдзеце пад Закон.
Вось тады вы ўспомніце “права”,
“Канстытуцыю”, вашы “суды”…
У турэмнай наглядчыцы
Клавы канькаць станеце чыстай вады.
Вось тады, калі вашы каркі
ашчаперыць карцэра золь,
i турэмшчык, сын чаркі i скваркі,
адбярэ у вас нават соль,
вось тады зразумееце рэзка вы,
прарабы саюзных валют,
што пагарда да времени местного —
гэта шлях у тутэйшы грунт.
|
|
