Няўжо i пра цябе, о Сандвіка, я напішу, як некалі пра Вільню: зь любоўю i жальбой, прыгожа, стыльна, i, што галоўнае, – кірылічнаю графікай? О Сандвіка! Твой край такі ж прыгожы, як Бацькаўшчына белая мая. Магчыма, сёньня ты мне дапаможаш, а заўтра я сплачу табе спаўна. Як доўга я чакаў, што на Радзіме нарэшце пойдзе спорны сьвежы дождж, а ён ішоў над Сандвікай гадзіну, а потым бліснуў жоўты сонца грош. I паплылі над ф’ёрдамі аблокі, працятыя праменьнямі сьвятла, i скальны мох тысячагодзьдзяў токі аслабаніў з каменнага жытла. * Sandvika – нарвежская мястэчка, недалёка ад Осла.
|
|