Землякам у замежжы
Дзень да вечара перабыў,
ноч да раніцы пераспаў,
а ня ўсе яшчэ крыўды збыў,
не ўсяго сябе распластаў.
Вырваць кратны свой боль з душы
не, ня здолееш, як ні рві.
На чужым, на злым скавышы
хоць крыжуй сябе, хоць гняві.
Будзеш спаць хоць гадзіны тры,
а ўсё роўна прысьніцца дом
i зялёныя чараты,
i над пушчаю летні гром.
Дзе ж ты дзенесься ад свайго,
дзе прыстроіш свой вольны сьпеў?
На чужыне? О не, крый, бо..!
На радзіму цябе сарве.
Kassa-dama зірне ў білет,
ухмыльнецца абурана: “Як?
Наш утульны ватэр-клазэт
зноў мяняеце на бардак?”
… У салоне вас толью сем,
дзьве газэты – “эСБэ”, “Звязда”,
i па радыё pycкi эFэM:
“С возвращением, эмигрант!”
2006
|
|
