Зямлячцы з інэту
Малю цябе, рыжая, азалаці aпoшнімі промнямі ў верасьні… Я выдахся быў, я амаль заціх, забыўшы, як пахне верасам. Завіс я ў чужых, быццам акамянеў, i што мне да гэтай Нарвегіі, калі я сохну па роднай дрыгве, i прагну пушчанскай энергіі. Адно ратаваньне: твая любоў, тваё жываплаўкае золата, што льецца ў маю неслухмяную кроў, каб нарадзіць нам волата!
2007, Буда
|
|