Doždž imžyć užo niekalki dzion,
i na śviecie tak nudna i šera.
Na asieńni durny zababon,
jak na hrypa, ziamla zachvareła.
Chrypła płača z-za mokrych vuhłoŭ
i trasiecca asinavaj trascaj,
žoŭtaj pienaj aśłizłych łistoŭ
u dalečy pluje, dzie udasca.
Budzie hetak tulacca, stahnać,
pakul lod nie satnie jaje sini,
pakul śniežań nia pryjdzie joj dać
śniežna-bieły drabok aśpiryny.
Ravič, 1936
|
|
