Як я молада была,
Бедавала многа...
Ад сяла і да сяла
Блукала зьнямога.
Не хапала той зямлі,
Не хапала ежы,
Ні той скваркі хоць калі,
Ні цэлай адзежы.
Бацька гоніць на начлег,
Маці ў двор да пана;
Ні вясёласьці, ні ўцех
Ад долі паганай.
А сягоньня, во, мае
I дзеці, і ўнукі –
Кожны ўдоваль есьць і п'е,
Ня ведаюць мукі.
Ці Кастрычнік, ці то Май
Гонару набралі, –
Ім ядваб ужо давай,
Ня хочуць паркалю.
Патэфоны граюць ім,
Радыё іграе;
Не было ў жыцьці маім
Гэтакага раю.
Як я молада была,
Бедавала многа...
Ад сяла і да сяла
Блукала зьнямога.
1935
|
|
