У жніўны дзень на вуліцы бязьлюдна. Нават бэз заснуў каля дзьвярэй. Толькі певень, млявы і марудны, Кліча частаваць сваіх курэй. Бабка сьпіць ля хаты пад кустамі, I цялё чырвонае усмак Мокрымі ружовымі губамі Ёй жуе стракаты андарак. I старыя, і малыя ў полі, Суха звоняць конікі ў траве, I камбайн, як карабель вясёлы, Паміж жытніх каласоў плыве. Ну, а вёска цішынёй абнятая. Толькі й чуць у гэтай цішыні, Як храпуць у дзьвюх суседніх хатах Жонкі брыгадзіра й старшыні.
|
|