Крычалі, білі кулакамі ў грудзі,
Палілі пачкі гербавых папер,
Кагосьці сьцягвалі з трыбуны людзі:
«Прадажнік! Контра! Рэакцыянер!»
Над Менскам, па-над плошчаю Саборнай,
Ляцеў трывожны варанячы грай.
Натоўп вакол. Разьюшанае мора:
«Рэспубліка! Жыві! Перамагай!»
I вецер тыя крыкі рваў нядбайна
I нёс, як іскры, ў цёмныя палі,
Туды, дзе ў гурбах па шляхах бяскрайніх
Сьпяць хутары азёрнае зямлі.
I цішыня. Яна патрэбна многім,
Каб ад гарачых спрэчак ачуняць,
Узважыць дзень, і цьвёрда стаць на ногі,
I песьню новаму сьвітаньню даць.
Ў пакойчыку глухім, дзе пальцы стынуць,
Дзе ад буржуйкі сіняваты дым,
Сьмяртэльна стомлены, худы мужчына
Перакладае пралетарскі гімн:
«Паўстань, пракляцьцем катаваны,
Паўстань, хто з голаду век пух,
Бурліць наш розум збунтаваны,
Няволі кліча рваць ланцуг».
Ён кідае пяро. Ў чырвоных хмарах,
Што праплываюць над зямлёй кудысь,
Як здані, нараджаюцца ў пажарах
I чэзнуць зноў вякі і гарады.
У гэтых прывідах і ў роўным дыме,
Што цягнецца слупамі да нябёс,
Ён бачыць будучае ўсёй Радзімы,
Яе няпросты і вялікі лёс.
Скуголяць інтэрвентаў параходы,
У полымі вайны Дзьвіна і Сож,
I гвардыя краіны – ўзвод за ўзводам –
На сто франтоў выходзіць басанож.
Вось за акном няпэўны бразгат зброі,
Падмацаваны дальняю трубой,
I песьня ў цемрадзі: «На бой, гэроі...»
Яны ідуць! Рэспубліка, на бой!
Сьпяваюць цягнікі на двух вакзалах,
Не астывае ярасьці напал.
Перакладае малады Купала
Для новых дзён
«Інтэрнацыянал».
|
|
