|
Pamiaci dahiestanskaha ašuha Sulejmana Stalskaha
|
Umirałi, buduć umiraci ludzi, –
Takaja ŭžo dola, dola čałavieka, –
A narod žyć budzie, pieśnia žyci budzie,
Pakul śviet žyć budzie – ad vieka da vieka.
Ci tam, dzie na skałach volnaha Kaŭkaza
Dniujuć i načujuć arły na svabodzie,
Ci tam, dzie z purhoju, z zaviruchaj razam
Biełyja miadźviedzi la polusa brodziać, –
Pieśnia čutna ŭsiudy
U biaźmiežnym prastory,
Ci to dzień, ci nočka,
Ci sonca, ci zory.
Chto strymaje chvałi
Mora-akijana,
Chto strymaje hołas
Pieśni raskavanaj?!
*
U krainie hordaj, hory dzie pad nieba,
Dzie byŭ prykavany Pramietej da skały,
Ros i hadavaŭsia ŭ biadzie, biaz chleba
Sulejman harotny, naš piaśniar udały.
Hnałi, vyśmiavałi bahačy i kniazi, –
Jaho pieśni-dumy byłi im nia miły.
U svaim aule z hora nie vyłaziŭ.
U biadniackaj sakłi ščaście nie haściła.
Dy minułi hody
Biedaŭ i kajdanaŭ,
Pryjšła radaść, vola
Ŭ chatu Sulejmana.
Pieśni jaho ŭ ludzi
Vyjšłi hułka, dziŭna, –
Ŭdaŭsia u ašuha
Hołas sałaŭiny.
*
Ab Stałinie mudrym, ab žyćci ščaśłivym
Što burłić siahońnia załatoj krynicaj,
Ab ludziach-herojach, ab ćvitučych nivach
I ab soncy jasnym, što na niebie jskrycca
Byłi tvaje pieśni, ašuh Dahiestana,
A ŭ tych pieśniach homan ziamłi našaj čuŭsia,
I recha lacieła darohaju słaŭnaj,
Ažno z-pad Elbrusa i da Biełarusi.
Śpi, piaśniar naš rodny.
Ty žyćcio pryhožyŭ.
Ab tabie taksama
Narod pieśni złoža.
Budzieš žyć ty ŭ sercach
Dumkaju arłinaj
Na krasu i słavu
Rodnaje krainy.
1937
|
|
