Сонца хаваецца ў хмары,
Золкай слатой неба жаліцца,
Каўкі заслалі папары,
Чорна снуюцца, як мары...
Стужа збліжаецца.
Бусел сялібу пакінуў,
К вылету ў вырай зьбіраецца,
Лісьце скідае рабіна,
Так не бушуе скаціна...
Стужа збліжаецца.
Людзі няўтульна схмурнелі,
Песьні ня так разьлягаюцца,
Дрож прабягае па целе,
Ціснуцца к хаце, к пасьцелі...
Стужа збліжаецца.
Нудна... Сяджу адзінокі, –
Думы дакучна чапляюцца,
Сьніцца край лепшы, далёкі,
Жаль падступае глыбокі...
Стужа збліжаецца.
Глуха прайшлі год за годам,
Дні, што ідуць, не ўсьміхаюцца,
Моладасьць з вольным паглёдам
Гасьне пад горасьці лёдам...
Стужа збліжаецца.
Цёмнасьць расставіла сеці,
Сьлёзныя віхры ўзьнімаюцца.
Губяцца сілы ў расьцьвеце...
Божа, як жудка на сьвеце!
Стужа збліжаецца.
[1908]
|
|
