Ciomna i chmarna, chmarna i ciomna,
Jak noč, pustynna raskinuŭsia bor;
Horda nad nivaj vysicca sonnaj,
Ź niebam viadzie patajny razhavor.
Hłucha niasucca volnyja šumy,
Vietki kasmatyja hnucca, traščać;
Rodziacca ŭ sercy dziŭnyja dumy,
Chočacca pušču padsłuchać, paniać.
Što ty, ab čym ty, bor niespakojny,
Hetkuju hutarku ŭ šumie zavioŭ;
Ci svajoj dolaj ty niedavolny,
Ci što nia tak ty na śviecie znajšoŭ?
Moža, ty ŭbačyŭ ślozy niadołi?
Moža, dziaciej tvaich niedruh paciaŭ?
Moža, pačuŭ ty zvon putaŭ niavołi?
Moža, niaščasnych žyćcio ty paniaŭ?
A moža, viecier, što skroź hulaje,
Što-niebudź novaje zbajaŭ tabie?..
Ej, havary ty, pušča hłuchaja!
Słuchać pryjšoŭ ja zdaloku ciabie.
Ciomna i chmarna, chmarna i ciomna,
Jak noč, pustynna raskinuŭsia bor;
Horda nad nivaj vysicca sonnaj,
Ź niebam jon tolki viadzie razhavor!
[1908]
|
|
