Чуць мы Божы сьвет убачым
I да самай да магілы
Ўсё, як ёсьць, крыжамі значым,
Ці то міла, ці ня міла.
Як у хаце нарадзіўся,
«Бабка» крыжам прывітала;
Як у цэркве ахрысьціўся,
Крыж «кума» падаравала.
Як пайшлі дні маладыя,
Зноў бяз крыжа ані трошкі:
Дзе ні ступіш, крыжавыя
I гасьцінцы, і дарожкі.
Крыж баліць табе, бяднязе,
Ад той цяжкай ад той працы,
Накрыж латы у сярмязе,
Накрыж дзюркі ў тваёй хатцы.
Пальцы накрыж ты складаеш
Ад напраснай ад напасьці;
Крыжам злыдняў адганяеш,
Каб ад крыўдаў не прапасьці.
Доляй мучаны паганай,
Сьлед сьлязой пачнеш крывавіць;
Крыжам ляжаш распластаны,
На сваім абы паставіць.
Крыжам ляжаш за парогам
У той цэркве, дзе хрысьціўся,
Крыжам ляжаш перад Богам,
Каб цябе Ён не забыўся.
Так жыцьця крыж мусіш несьці,
Як дзяды твае насілі,
А як данясеш да сьмерці, –
Крыж паставяць на магіле.
1908
|
|
